ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΝΗΠΙΑΚΗ ΗΛΙΚΙΑ - ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Αντιζηλία μεταξύ αδελφών:

           Η αντιζηλία μεταξύ αδελφών είναι φυσιολογική και αναπόφευκτη. Τα παιδιά μέσα από τον ανταγωνισμό γνωρίζονται μεταξύ τους και γνωρίζουν τον εαυτό τους. Ταυτόχρονα μαθαίνουν να νοιάζονται το ένα για το άλλο. Όταν τα παιδιά τσακώνονται, μια κρυφή ενοχή κάνει τους γονείς να πιστεύουν ότι έχουν υποχρέωση να υποστηρίξουν το ένα ή το άλλο παιδί. Έτσι πολλές φορές η κατάσταση μετατρέπεται σε μια τριγωνική σχέση αντιπαλότητας. Το να μάθει λοιπόν κανείς να ζει με τους άλλους μέσα στην οικογένεια είναι σίγουρα μια από τις πιο σημαντικές γνωστικές ευκαιρίες που έχει το παιδί στη ζωή του. Ίσως το σημαντικότερο πράγμα που θα είχατε να του διδάξετε είναι να νιώθει υπεύθυνο για τους άλλους. Αυτό ξεκινάει από τη στιγμή που μαθαίνει να μοιράζεται το κάθε τι με το αδελφάκι του.

        Προτείνουμε πρακτικές συμβουλές, αν έχετε περισσότερα από ένα μικρά παιδιά.      

       Ανάλογα με την ηλικία του πρώτου παιδιού, αναθέστε του κάποια καθήκοντα σχετικά με το μωρό: να το ταΐσει, να του φέρει τις πάνες, να σας βοηθήσει να το κρατήσετε κ.α.

      Αν εργάζεστε εκτός σπιτιού, είναι πολύ σημαντικό να προετοιμάζετε την επιστροφή σας κάθε μέρα. Να περιμένετε ότι τα παιδιά θα αποδιοργανωθούν μόλις δρασκελίσετε το κατώφλι της πόρτας και θα ξεκινήσουν έναν απίστευτο καβγά. Ήρεμα, αλλά σταθερά, καθίστε μαζί τους και ρωτήστε τα πώς πέρασαν τη μέρα τους. Αφού κουβεντιάσετε και με τα δυο παιδιά, μπορείτε να ξεκινήσετε τις μικροδουλειές του σπιτιού. Βεβαιωθείτε ότι θα βοηθήσουν κι αυτά. Κανονίστε επίσης να σας μείνει λίγος ελεύθερος χρόνος στο τέλος της ημέρας για το καθένα.

Ψέμα:

           Όλα τα τετράχρονα παιδιά λένε ψέματα. Μια ζωηρή φαντασία είναι σημάδι συναισθηματικής υγείας στην ηλικία των τεσσάρων ή πέντε χρονών. Όταν το παιδί λέει ψέματα, πρώτα-πρώτα προσπαθήστε να κατανοήσετε τις περιστάσεις, οι οποίες οδήγησαν ο παιδί στο να πεί το ψέμμα. Μην «στριμώχνετε» το παιδί σας και μην αντιδράτε υπερβολικά και βίαια. Η ενοχή του παιδιού έρχεται μετά την πράξη και ως αντίδραση στην αναγνώριση της αποδοκιμασίας που δέχτηκε. Αν υπερβάλατε με την κριτική και την τιμωρία που επιβάλατε, ή αν το κατηγορήσατε άδικα για κάτι, παραδεχτείτε το μπροστά στο παιδί. Χρησιμοποιήστε το ως ευκαιρία για να συζητήσετε μαζί του σχετικά με το πόσο σας αναστατώνουν οι ψευτιές του. Εύκολα θα καταλάβετε αν προοδεύσατε στον τομέα αυτό, όταν θα φτάσετε να κουβεντιάζετε με το παιδί σας κάθε μεμονωμένο επεισόδιο και το βοηθάτε να κατανοεί τους λόγους που το οδήγησαν στο να πει ψέματα. Αν το ψέμα επαναλαμβάνεται αδιάκοπα και αν μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο πονηρό και όλο και πιο εξωπραγματικό, αναλογιστείτε την πιθανότητα να εξασκείτε υπερβολική πίεση στο παιδί. Αν ανησυχείτε πολύ, ζητήστε βοήθεια από κάποιον ψυχολόγο. Το ψέμα πρέπει να αντιμετωπιστεί, όχι να καταπιεστεί.

Πειθαρχία:

           Αμέσως μετά την αγάπη, το σπουδαιότερο δώρο του γονιού προς το παιδί είναι η αίσθηση της πειθαρχίας. Οι περισσότεροι γονείς παραδέχονται ότι είναι πολύ σημαντικό να θέτουν όρια, εντούτοις ένα από τα δυσκολότερα εγχειρήματά τους είναι να βάλουν σε πράξη αυτήν την παραδοχή και μάλιστα με τρόπο σταθερό και αποτελεσματικό. Όταν και οι δυο γονείς δουλεύουν όλη μέρα και λείπουν από το σπίτι, απεχθάνονται να εφαρμόζουν κανόνες πειθαρχίας τις λιγοστές ώρες που βρίσκονται με τα παιδιά τους. Όμως τότε είναι που πολλές φορές τα παιδιά θα δοκιμάσουν την προκλητική τους συμπεριφορά.

          Πειθαρχία σημαίνει διδασκαλία, όχι τιμωρία. Χωρίς πειθαρχία, τα παιδιά, ήδη από το δεύτερο έτος, συμπεριφέρονται σαν να είναι κακομαθημένα. Η σταθερή πειθαρχία που αφορά σημαντικά ζητήματα δεν αποτελεί απειλή για την προσωπικότητα του παιδιού. Ίσα-ίσα, είναι μέρος της πορείας του προς την αυτογνωσία. Οι γονείς θα πρέπει να διδάξουν όρια στα παιδιά, χωρίς να επιδεινώνουν την κατάσταση.

        Για παράδειγμα, μερικά παιδιά ηλικίας 3 ως 6 ετών σε κάποιο ξέσπασμά τους πετούν ή σπάζουν αντικείμενα. Στο τέλος της ημέρας ή κάποια άλλη στιγμή που είναι πολύ κουρασμένο, το παιδί χάνει τον έλεγχό του. Κατ’αρχήν, δώστε του να καταλάβει ότι αυτό δεν πρέπει να το κάνει - ότι δε θα το αφήσετε να το κάνει όσο περνάει από το χέρι σας. Αγκαλιάστε το και καθήστε κοντά του ώσπου να είναι σε θέση να σας ακούσει. Τότε κουβεντιάστε το λόγο που πιστεύετε ότι θέλησε να το κάνει και δείξτε του ότι ξέρετε καλά πόσο άσχημα αισθάνεται για αυτή την καταστροφική και ανεξέλεγκτη συμπεριφορά του. Διαβεβαιώστε το ότι θα προσπαθήσετε να το βοηθήσετε προτού του ξανασυμβεί. Ρωτήστε το τι νομίζει ότι θα μπορούσε να το σταματήσει. Αν αυτό που προτείνει φέρνει αποτέλεσμα, επαινέστε το ζωηρά. Αυτό βοηθά ιδιαίτερα στην ανάκτηση του αυτοελέγχου.